Vor Dili bröckelet
dr Stuck uf vili
barocki Stüu,
uf Samt u Side.
Blibt lige
ufem Rügge
vor e feisse Chatz
u zwöi wiiss
puderete Perügge.
Ire Vase steit
e Gladiole,
imene Egge vom Zimmer
dr Chünig vo Pole.
Ir Mitti e Linwand
mit ere Vedute
– e Stadtaasicht vo Warschou –,
u näb dere dr Bellotto,
e venezianische Maler,
bekannt aus Canaletto.

U me cha säge,
dr Blick vom Chünig
verlüürt sech grad chli
i däm Biud
vo sire Stadt,
wo ächter usgseht
aus i Würklechkeit.
Dr Chünig seit:
«Hm»,
u chratzt sech
ar Backe.
D Chatz schmöckt vou Ennui
a sine Socke.
Dr Canaletto wartet
ufene Reaktion,
het scho chli Schiss,
dr Chef göng
abe mit em Lohn.
Wöu dr Künschtler weiss,
sini realistische Stadtaasichte
si nümm so gfragt
wi o scho.

Derbi hei Cheiserinne u Chünige
zu sine Chunde ghört.
Jedes Schloss het e Galerii,
u sini Dresden-Serii
hanget i dr Ermitage.
Uf sine Biuder
si Mönsche Staffage.
U villech grad drum
het me öppe
i dr Upperclass
bimene Glas
Rote ghöre säge:
«Eine vo dene Canaletti
wett i o.»

Ke angere
het Europa
gliich gnau gmale
wi dä Venezianer Rom,
Münche, Turin
oder Wien.
U klar het er ghoffet,
aus gieng
geng so witer,
u sini Vedute
blib uf dr Italie-Rute
es beliebts
Grand-Tour-Souvenir.
Aber itz luegt
dr Chünig vo Pole
geng no uf
das nöie Biud
vo sire Metropole
u seit
geng no nüt.
U drum länkt o dr Maler
si Blick no einisch
ganz gnau
u zum hundertschte Mau
uf d Linwand
u dänkt: «Ja guet,
i hätts o angers chönne male.»
Di Idee lat ne nümm la ga.
Es isch logisch nid z versta,
aber i däm Momänt
gseht er uf sim Biud
kes einzigs Huus me sta.
Ds Liecht isch miud,
u ir Mitti vom Biud
probiert d Staffage
di igrabni Stadt
vo Schutt z befreie,
suecht unger Bärge vo Äsche
nach Warschou.
U findet nüt meh.

Ds Liecht chehrt.
U dr Canaletto gseht
Dänkmaupfleger
vom Widerufboubüro,
wo sech überwinde,
di zerstörti Autstadt
mit Hiuf vo sine Biuder
widerzfinde,
zämezschwindle.
U er stuunet,
dass di UNESCO-Stadtkopii
itz ächter usgseht
aus si je isch gsi.
U villech würd er,
wenn er
hüt würd läbe,
so wi i
sogar säge:
«Las Vegas cha
e Acte de Résistance si.»

Aber er schwigt.
Sis Hirngspinscht
isch geng no nid verbi.
Hinger dr Autstadtkopii
sticht itz
em Stalin si Kulturpalascht
aus wuchtige Mascht
i di holländisch
aaghuuchte Wouche.
U im drissigschte Stock
uf dr Ussichtsterrasse
steit ganz chlii
dr Juri Gagarin,
luegt abe u seit:
«Si isch wit ewäg, di Wäut.»

U im Parterre bäut
dr Mick Jagger:
«I can’t get no satisfaction»,
für ne Chischte Wodka
imene Riisesau,
lat d Hose abe
u niemerem d Wau.
Ir erschte Reie
sitze di kommunistische Offizieue,
lose toube zue
u chöme ersch wider zur Rue,
wo Tänzerinne
im Sous-Sol für si strippe
u drzue unorthodox
iri Lippe netze.

Dr Canaletto chunnt geng meh
i ds Stutze.
A eim vo dene tuusig
Hochhuusfänschter
gseht er itz o no
e müede Breschnew hocke.
U e feissi Chatz
tuet a Breschnews
Socke schmöcke.
U es letschts Mau
änderet dr Kontrascht
u e junge Aabe sitzt
aus schüüche Gascht
am Horizont
zwüsche nöie Wouchechratzer
u em Stalin
sim Kulturpalascht.
Di aute Flagge wärde ghisst,
u ir Autstadt isst e Staffage
meh Burger aus Pirogge.
Am rächte Biudrand gseht
dr Maler munzigi Extreemi
dür ne Strass marschiere.
Si mache dr Gruess,
si si lut
u trage ds Wappe
uf dr Hut.
Aber Mönsche si em Canaletto
nie so wichtig gsi.
Er luegt es letschts Mau
uf Warschou
u fragt sech zurächt:

«Was isch ächt?
Was isch Tüüschig,
u was schlächt?
Was isch aut?
U was gfaut?
Was isch Gschicht?
U was Gedicht?»

Er hofft, sini Kunscht
miech irgendeinisch
für irgendöpper
Sinn.
Aber schlimm
isch i däm Momänt,
dass dr Chünig
geng no
schwigt.